Sıfır şakayla söylüyorum şu hayatı bi de ben olarak deneyimlemenin yoruculuğunu en azından bir günlüğüne tecrübe etmenizi isterdim. Somut hiçbir şey ortaya koymaksızın tümüyle yorgunluğa dönüşen bir hayat..
Güzelliğe şahit olmak, o çoşkulu kendini açışı deneyimlemek kalben ve zihnen tek başına kaldırılamayacak kadar ağır bir şeye dönüştü bende. Bilmiyorum yaşlanmak mı neden oldu buna, yorgunluk mu, ama artık eskisinden çok daha fazla zorlanıyorum yalnız başıma güzeli deneyimlerken.
Keyif aldığım herhangi bir işi yapma şansım yok çünkü neliğinden bağımsız herhangi bir şey yapmam gereken bir şeye dönüşüyorsa artık bana keyif vermekten çıkıp kaçınılması gereken bir yüke dönüşüyor..
