Tüm sıkıntıları uykuyla giderebileceğini sanmak

Zamanı geldiğinde herkes hak ettiği gibi hatırlanacak

Bayılıyorsunuz aslında olmadığınız karakterleri dışarıya öyleymişsiniz gibi göstermeye

İnsanlar değişmez değişen tek şey şartlar ve çıkarlar

2 gün önce can ciğer olduğun insanla bugün hiç konuşmayabiliyorsun hayatta en garibime giden şey bu

çok küçük ama tebessüm ettiren ayrıntılar var ve bu ayrıntıyı yaşatan insanların yüzüne daima gülümsemek istiyorum

bir başına kaldığında anlıyorsun bu koca şehir seni yutuyor

bir gün oğlum olursa ona ilk öğreteceğim şey gönül almak için çabalamanın erkekliğinden hiç bir şey götürmeyeceği olacak

iki kişilik düşünmek ve iki kişilik nefes almak ne güzel değil mi derdimizin dermanını yalnızca birbirimizin ellerinden bulmak

insanlarla konuşmayı genelde sevmem ama seninle dilediğin kadar

bazı insanlar var onlara verdiğin değer gün geliyor seni utandırıyor

“İnsan insana hatıra olarak neden güzel şeyler yerine kırgınlık bırakır.”

Sen bana bağırıyorsun ya o sesinin desibeli kadar kırgınlığa uğruyor yüreğim

hayatı bu kadar sevmeniz beni üzüyor

her şeye gülüp geçip umursamıyorsun diye seni gamsız sanıyorlar oysa bilmiyorlar ki kendi içinde uçurumların dibinde dolaşıyorsun

Bilerek mi kalp kırıyosunuz yoksa bu acımasızlığınız sevdiğiniz insanları iki metre toprağın altında hiç görmediğinizden mi?