$12 milyon bütçeli, helalinden Oscarlı Godzilla muazzam. Canavar tasarımını izlemeye doyum olmuyor. Ama kof versiyonları gibi salt görselliğe de yaslanmıyor. Film, kamikaze olmanın boş şerefinin, 'onurlu ölüm'ün karşısına ısrarla yaşamanın önemini koyduğu için de çok değerli.

Monkey Man'in düz bir intikam filmi olmasında sorun yok. Bence sorun, aksiyon, sınıf eleştirisi ve dramatik çevre düzeninde hiç bir orijinallik, özgünlük olmaması. Patel, gözümüze soktuğu kültürel unsurlarla, bir sürü filmden alınma fikirlerle öyle olacağını düşünmüş.

What are the most unconventional romantic movies you've ever seen şeklinde çoğullaştırıyorum.

Bence Saint Maud gibi sağlam bir referansın hakkını verememiş bir film. İngiliz Rose Glass, ilk filminde başarılı olup hemen kapağı atayım dediği ABD'de yolunu şaşırmış yönetmenler gibi. Fragman kurbanı gibi hissettim. Uzun süre iyi kötü akarken o son 30 dk'yı kime yazdırdınız?

Timbuktu'yu sırf bu kapaklı halini bulamadığım için ertelemiştim. Uzun süre de bulamadım, öylece kaldı. Kapağa göre kitap alıyor değiliz ama şu güzellik kitaplığın bir yerinde dursa fena mı olur? Paul Auster artık eserlerinde yaşayacak. Timbuktu ısrarım da sürecek.

Oldboy'u katleden Spike Lee'nin Kurosawa klasiklerinden High and Low'a yürümesi, yakın dönemdeki Duelles ve Speak No Evil filmlerinin remakeleri, Matrix 5 gibi Hollywood gereksizliklerinin karşısında Fransa/Belçika ortak yapımı şu üç filmin senaryo yaratıcılıkları ders olmalı.

AFI Life Achievement ödülü, kendisine verilmiş. En sevdiğim 4 Nicole Kidman'ı saygıyla anıyorum.

Confession, I’ve never seen Avatar.

Sezon sezon süründürmeden tek seferde meramını anlatan, hem de her bölümü bir uzun metraj tadında ve dokusunda anlatan favori mini dizilerim sırasız liste. Şunlardan herhangi birini, üçünü, beşini henüz izlememiş olanları kıskanıyorum.

Guy Ritchie'nin yapımcılıkla yetinmeyip 2 bölümünü de yazıp yönettiği dizi, onu buralara getiren en özgün yanından, yani kalabalık suç ağlarının üstünlük ve menfaat mücadelesinin kara mizahla dolu tarzından besleniyor. Stilize, eğlenceli, sürprizli, arızalı, cringe, gıcık vs.

Kesinlikle. Gadd, Donny'nin acı dolu yolculuğunu son bölüm, son sahnede öyle bir nokta atışıyla bitiriyor ki, bu aslında Martha'nın da bilmediğimiz kendi yolculuğunda neler yaşamış olabileceği yönünde bir sürü fikir veriyor. Seyirciye atılmış mükemmel bir pas. Final gibi final.

Youtube'da tesadüfen bir videoyla başlayan Lost kıvılcımı nostalji alevine dönüştü. Rewatch yapsam mı diye ciddi ciddi düşünmeye başladım. Ama o son sezon aklıma geldikçe de R yapıyorum bir yandan.

Sizin de bayramınız kutlu olsun. #23NisanÇocukBayramı

Birkaç saniye göz teması kurduğunuz herkes sizi öldürmeye kalkarsa ne yaparsınız? Zavallı Vincent da bizim gibi ne yapacağını bilemediğinden hemen empati kuruluyor. Dream Scenario ile akrabalığı olsa da, bu nedensiz şiddet alegorisini ondan daha çok sevdim. Haftaya iyi başladık.

Sanırım Myrath'ın en sıkı fanlarından biriyim bu ülkede. Legacy, benim için 2016'nın en iyi albümüydü. Onun kadar olmasa da Shehili'yi de pek severim. Karma'yı da çıktığı günden beri ara ara dinliyorum. Her seferinde yeni bir şeyler çıkıyor içinden.
albumatine.blogspot.com/2017/03/myrath…

'Best' olmasa da 'one of the best'
youtu.be/gsYcnpq1HBc?si…

Abartılıyor mu dedim ama şimdilik yılın en iyi dizisi bence de. Utanç, merhamet, pişmanlık, özgüven, saplantı, taciz, korku, öfke kavramlarını kısa anlar içinde tek vücut haline getirebilen müthiş bir anlatı. Richard Gadd şahane bir kalem ve aktörmüş. Jessica Gunning inanılmaz.