Bugün kulak doktoruna gittim. -"Kulaklarınız iyi, fakat..." -"Fakat ?.. Ah doktor; artık hiçbir şeyi duymak istemiyorum!.. Bir anlam veremedi. Ona bu cemiyetin sağırlığından mı dert yanacaktım?..

2004'de senaryosunu yazdığım "Üstad" Belge-Filminden: ...İşte 1943, Sanatçının tanınmadan dışlanmakla anlaşılmadan benimsenmek arasına sıkışan bir yalnızlık kesitinde yaşamaya başladığı tarihtir. Kaç nesil gelip geçti? O gün bugün idraklerde ne değişti, onu merak ediyorum.

Hayatım, farklı dünya görüşündeki basın mensuplarının ve kalem sahiplerinin arasında geçti. Hepsi de kendi çaplarında ve hayatı algılayış sığılıkları içinde bir haysiyet belirtirlerdi. Şimdi, F.A. diye biri var ki biri... Onun kadar ahmağını, seviyesizini, şirretini görmedim.

Yine akşamın hüznü çöktü içime... Kime ne, değil mi?.. Bu kadar...

"Allahın körebesi, cinlerin padişahı!.." Babacığım; bunalıyorum!.. Bir sabah namazı için yataktan fırladığımda, korkunç görünüşteki elebaşlarını fena kovmuştum. Aynını yapabilir miyim?..

İşin ahlâksızlık derecesi bir tarafa; bir sapık, biyolojik olarak da hemcinsleriyle eşit sayılamaz ve onlarla aynı cinsiyet kategorisinde spor yapamaz!..

"Bektâşînin küfrü, Mevlevînin kibri olmasa..."

Genetik Mirasçı!!! Kimler diline doladıysa, Üstad'ın kanını şerefle gezdirenleri ve yolunu biricik gaye edinenleri derinden yaralayan, karalayan; ne soysuz, ne ucuz, ne kıskanç, ne rezil, ne sefil bir ifadeydi o öyle!.. Duyunca, üzülüyordum. Çeneleri kilitlendi çok şükür!

Bunlara karşı sinmemek lâzım ama... Tekraren: Adı: Fatih Altaylı! Bu ahlâk yoksunu tiynetin câhilliği, ahmaklığı, küstahlığı, şirretliği, bir de sinir numaraları o derecede ki, yenir yutulur, tahammül edilir cinsten değil! Benim iklimim olsa, bunların esâmesi mi okunurdu?

Adamakıllı bunaldım dostlar, adamakıllı! Akıl satanlar içinde, "adam akıllı" diyebileceğim tek dostum kalmadı.

Bir hâtıra... Son şiiri "zehir"dir. Vefatından tam bir hafta önce yazdı, beni odasına çağırarak okudu ve bana teslim etti. Ah, kafam!.. Her hâliyle ölüme hazır olduğunun farkında bile değildim ve onu kaybetmek korkusundan çok uzaktaydım.

Birini neden seviyoruz? Yahut ondan neden nefret ediyoruz?.. İnsanın, alçaldığı zaman ne kadar alçaldığını bir türlü idrak edemiyor, onunla aramızdaki bütün nispet ölçülerini kaybetmiş bulunuyoruz. Demek ki, kendimize çok uzakta yaşıyoruz.

Herkesle dost olmak ve iyi geçinmek ahmakça bir yalandır!

Birkaç nâçiz satırdan öteye geçmeyen hâtıralarım hakkında, dostumun beni onurlandıran satırları... 1

2

3

4

2

1 İçim o kadar dolu ki, ancak bu kadar...