zaman her şeyi daha da belirginleştiriyor. geçti sandığım her şey, dizimin dibinde oturuyor.

büyük ihtimalle arzu'nun bıraktığı bir sahaftan aldığım kitap:
'kitaplarla ve aşkınla yaşıyorum.'

“sent from my iphone” sakinliği ve “sent frmo my iphneo” delirmesi arasındayım.

gözlerinin içinde bir kez “seni anlıyorum” bakışı görebilseydim.

artık hiç var olmayacak birinin yokluğuna alışmaya çalışmak, / 'bez końca' by krzysztof kieślowski, 1985

herkese her şeyi anlatmışım fakat bir sen duymamışsın gibi.

daha söyleyecek çok şarkı, tanıyacak çok insan, izlenecek gün batımları, güzel anımsanmak için inşa edilecek çok anı var.

insan keşke sırf biriyle tamamlanmak için eksilmese.

gece üçte düşünülen hiçbir şey henüz tamamlanmamıştır. gece üç, yarım kalmışlığın, özlemin saatidir. şöyle der f. scott fitzgerald,
'ruhun gerçekten karanlık içinde olduğu bir gecede, saat her zaman sabahın üçüdür.'

iki insanın anlaşabilmesi için çoğunlukla dert ortaklığı da gerekli. ötekinin hüznüyle anlaşabilmek, onun sevinciyle sevinmek, yazığıyla yazıklanmak gerekli. aynı yoldan gidebilmiş olmak gerekli.

hiçbir şeye yetememe hissi tarafından kuşatıldım.

richard osman, hedefi bulmayan kurşun

uygun fiyatlı e-okuyucu öneriniz var mıdır? kitapların fiyatları yakıyor beni arkadaşlar artık…

hepimiz yıllarca yakın olduklarımızla bir gün iletişimi kesmişizdir; çünkü hayır demeyi öğrenmiş, neyi isteyip istemediğimizi bilmiş, kendimizin bir parçasını tanımışızdır.

içimdeki vitrin devrildi.

bir birhan keskin dizesi:
'bana en yakın uzaklık sendin.'

gözlerim kalabalığın içinde yalnız senin yüzünü seçer.