"O güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler..."

benden esirgenenin baskasına sunuldugunu gördügüm an bütün hislerim burkuluyo ve biliyorum ki burası artık bir seylerin eskisi gibi olamayacagı yer

iş yeri insana şunu öğretiyor insanlar birbirini sevmese dahi sohbet ediyor çay içiyor bağ kuruyor ama birbirini hiç sevmiyor elinden gelse asagi atar ama çay uzatıyo garipmiş

düzenli yüzüyorum ve fitnessa gidiyorum, her gün belli zaman dilimini tezime ayırıyorum, kaliteli podcast’ler dinleyerek ağaçlık alanda yürüyüş yapıyorum, sevdiğim kitaplara zaman ayırıp düzenli okumalar yapıyorum ancak içimdeki şu parçalanmışlık hissiyle baş edemiyorum

KPSS'den sonra film izlemek istedim film 90 dakika,iyi 45 dakikada biter diye zihnimden geçirirken buldum kendimi. Hayatı 2X hızda yaşamaya alışmışım. Akış çok yavaş gelmeye başladı sınavdan sonra...

güneș ıșığının ben olduğumu bildiğim halde güneș kremi sürüyorum

Özür dilerim her travmanın ertesi günü hayatıma hiç bir şey olmamış gibi devam edebildiğim için

Öpüşme MR'da nasıl görünüyor?

sevgilimle yurtdisi tatili, who???

duygusallığa yer yok çıtırlığa ve fırlamalığa devam

ben artık emeklerime yazık olacak hiçbir yerde olmak istemiyorum

Bir uzun yoldan geldim..

mesafe olsa asardim, küs olsa gonlunu alirdim ama sevgi nedir bilmeyen bir kalple nasil basa cikilir bilmiyorum

Atanıp 2+1 ev tutup eşyalarımı yerleştirdimmm

yenidennn yandı tüm ışıklarrr