Arın yüreğim tüm günahlarından seni sevabıyla bekleyen yarınlara aç kollarını... 🙏🙏

Ne mükemmel oldum ne de mükemmeli aradım; sadece doğrularla yanlışları ayırt edip hatalarımdan ders alan alelade bir insanım.

Gözümden zaten düşmüştün ama yüreğimden düştüğünü ben de yeni fark ettim.

Hayatın zorluklarına rağmen doğru olanı seçmek, emek vermek, cesaret gerektiriyor. Biliyorum, bu çaba çoğu zaman beni yoruyor ve bazen pes etme noktasına getiriyor. Ama yine de gelecek güzel günleri bekliyorum gelmeyecek olsa bile...

Kendi dertlerime dalmışken, vicdanımdan bir sesle irkildi, Gazze'de her gün çocuklar ölüyor, aç değilsin, açıkta değilsin. O an anladım ki benim dertlerim lüks. Kendine gel! Sen elinden geleni yap, gerisi tevafuk.

Öyle kendime oturmuş düşünüyorum.

İçimdeki boşluğu doldurmaya çalışmaktan vazgeçtim. Artık onu sevip, kucaklıyorum! Eksik de olsam, ben benim!

Günaydın, yanlışlarınıza sünger, doğrulara kucak açtığınız bir hafta olsun. 🍀

İçimdeki çığlıkları avazım çıktığınca haykırmak istiyorum, ama sonra durup soruyorum: En son ne zaman biri seni gerçekten anladı? Ve yine susuyorum, çünkü sessizlik bazen en büyük isyan.

Öylesine değil, günahsızca ve ölesiye sevesim var.

Öylesine sorulan nasılsın gibisin artık benim için...

Sevgi her kalbe yakışmıyor anne.

İçi fesat, dışı melek gibi görünen, kendi keyfi için milletin aklını, ruhunu perişan eden, yalan dolanla iş çeviren narsist bir bencilden daha çok iğrendiğim bir şey yok.

En çok da gülüşüne sebep olup, gülüşüme sebep olanlardan uzaklaşmak koyuyor insana.

İçim içimi yiyeceğine saldım zehri kim kğmi yerse artık.

Öyle bir zaman ki, insanların işine yaradığın kadar değerlisin.

O değil de, nasıl bile bile lades oluyorum...

Daha kötü ne olabilir dedikçe daha da kötüsü oluyor. Öyle bir evredeyim ki Rabbim, 'Kulum, sana bütün zorlukları tek seferde yolluyorum,' diyor sanki.

İnsanlara doğruyu uygun argümanlarla anlattığımda anlayacaklarını sanacak kadar safım.

Kimse bana aydınlığı yaşamak için karanlığı dibine kadar yaşayacağımı söylemedi.