Hayatın kendisi bu değil mi? Fikrin değişir, yanındakiler değişir, hayat değişir, sen değişirsin. Sen hayata iyi niyetinle gülümsedikçe, iyileşirsin. Düştüğü yerden kalkan, kırıldığı yerden yeni dalları çıkanlar kazanır bu hayatta. Sen yeter ki cesaret et, gülümsemeye devam et.
Hayatın ikinci perdesinde idrak ediyorsun zamanın nasıl hızlı aktığını. Önceliklerinin değiştiğini..
Üzüntüden uykularını kaçıran şeylerin aslında gülmekten kırıp geçirebildiğini. Mücadele gücünün arttığını, mutluluğun olaylarla değil kendinle ilgili olduğunu....
Baharın rengi mordur, Mora döner yüreğin baharda. Pembeleşmiş yüreklerin gök mavisiyle ahengi gelir konar bir kelebek misali omuzlarına. Mor salkımlar dokunur saçlarına, her sevgi çığlığı karışır meltem rüzgarına.
Baharda her nefes alışın bir çiçek kokusunu çekmek içindir içine.
Bize biçilmiş rolleri, yakıştırılmış kostümleri, uyudurulmuş takvimleri sahiplerine bırakalım. Başkalarının hikayelerinde ezbere figüranlar değil, kendi yazdığımız hikayede başrol olalım. En nihayetinde, hayatımızı yaşadık, hem de kendi hayatımızı diyebilmek için…
Bu hayat benim ve kalem sadece benim elimde. Hikayemi iyi ya da kötü nasıl istersem öyle yazacağım. Başkalarının kararlarım, davranışlarım ve düşüncelerim üzerinde hiçbir hükmü yok🍂