Gözünün önünde yavaş yavaş biterken, bir şeyleri kurtaramamanın verdiği o hüzün ve çaresizlik…Elinden geleni yaptın ama hiçbir işe yaramadı. Huzursuz bir huzursuzluk bu. Keşke böyle olmasaydı hissi.

İyisiyle kötüsüyle beni ben yapan her mücadeleme teşekkürler. Canımın yanması acı çekmem hepsi o anın içinde yorucuydu. Şimdi onlardan aldığım derslerle devam edebiliyorum bu köhne hayatıma. Keşke demektense karşılaştığım herkese acı verse dahi iyi diyorum. Kurtulmak budur biraz.

Aramızdaki duvarları sen ördün, benden yıkmamı bekliyorsun. Işıkları sen söndürdün, açmak için beni bekliyorsun. En karanlıkların ortasında kalsam da karanlıktan korksam da senin hatalarının özürünü ben dilemeyeceğim. Kendime saygım var çünkü. Duymayana anlatacak yaşlarım geçti..

1+1 evde bıcır bıcır gezen bir kedi.

Unutamadım gitti.

Kaybetmekten korkmayın.

Seni çok seviyorum.

Güzel bir hatıranın hatrına, yaşamak anlamlı biraz da. Yoksa bu kötü dünyaya alışamıyor insan.

İnsan sadece sarılmak istiyor. Aşkla şehvetle ya da herhangi bir duygu ile değil. Sadece sarılmak, dümdüz. Hani mesele sevgi değiş, ondan tamamen bağımsız. Eylemsel olarak, sarılmayı özlemek, arzulamak, istemek bu.

Yepyeni podcast.

open.spotify.com/episode/1OHUTv…

“Bir gece sabaha karşı aniden, dehşetini kaybedecek gelmeyişin.”

Sevgili Ankara’lı arkadaşlar. 5 Mayıs Pazar günü Ankara kitap fuarına herkesi beklerim.

23 Nisan.