Günaydın. Kimse arkanızdan konuşmuyo. Kimse sizi çekemezlik etmiyo. Hayatınız kimsenin umurunda değil. Özel değilsiniz. Çocuğunuz da özel değil. Sıradansınız. Dümdüz beşersiniz. Fiziğiniz kimsenin umurunda değil. Zeki değilsiniz. Kimse sizi kıskanmıyo. İyi çalışmalar.
Ben bu sürekli iletişimde olma halini asla anlamıyorum ya. Bana göre bunun en geç üniversitede bitmiş olması gerekiyor. Bunun cevabı konuşacak şey bulabiliyoruz da değil, sadece bulabiliyoruz diye sürekli konuşmamız gerekmiyor yani. İnsan azıcık kendiyle de zaman geçirebilmeli.
Şimdi bu fotoğraflara bakıp, o günlerin koyu yalnızlığını hatırlıyorum. Birbirimizle bile konuşmadığımız, hayatın böyle olduğunu sandığım zamanlar. Sanki yaşamaya değil, seyretmeye gelmişiz gibiydi. Evet, öyleydi. Her şey bize eğreti, fazla, zamansızdı. Hayatı böyle öğrendim.