Geleceğinde beni görmeyen sana varlığım haram olsun.

Vazgeçiş.

En çok vazgeçişlerin izi kalır.

Çünkü izi kalan yara, hiç iyileşmemiştir aslında.

Bana güven deyip, sana güvendiklerimden vurmadın mı sen beni. Hani canımdın ya, hiç acımadın mı, canım?

Yine de ne varlığını, ne yokluğunu, ne zamanı, ne de seni durdurabildim. Nabzının dönemeçleri, bir çıkmaz sokak gibi. Yolum senin sonunda bitti. Ben senin sokağına yolu düşmüş, evini kaybetmiş, yetim kedi. Hoşça kalma sanatında, sınıfta kaldık.

Gato: Seninle uyumak istiyorum, benimle uyuyacak mısın?

Espinoso: Seninle uyurum da ölürüm de.

Gato: Benimle uyu, bensiz ölme. İyi uykular, güzel rüyalar diken çocuk

Espinoso: İyi uykular kedim, seninleyken ölmek de güzel olurdu.

Göğsüme dikenlerini saplayan, göğsümde ki dikenlerini geri sırtına sapladığım kirpimi çok özledim.

Sonsuza dek araf.

Sonuza dek araf'ta kaldık.

Artık sorun değil dediğimde
sorun olduğunu biliyor

İyi ki, Jûjî.

Bana bugünlük sırtını dönmesene, kirpi. Tamam yüzünü dönme ama sırtını da dönme. Böyle omzunda her şeyini kaybetmiş bir çocuk gibi, sadece uyuyayım.

O gün senin sırtın dikendi, o gün ben en inanılmaz ağrıları tek başıma sırtlanırken yine orada, çaresizce kirpi gibi bir adam seviyordum.

Seni seviyordum.

Kalbindeki boşluğa beni mi astın?

Ben senin olduğun cümleleri, sesimden sakındım. Çünkü canım, kimi sesinden sakınırsan, onun cümlelerinde yaşarsın. Yaşıyor muyum cümlelerinde? Ağrıyor sesim suskunum içinde sen geçen tüm cümlelere.

O gece sevgilim, seni öyle çok seviyordum ki, sanki ölecektim.

Varlığına inandırdığın birini yokluğunla yüzleştiremezsin.

Bazen kelimeleri silsen bile içindeki acıları silemezsin.

Aslında ben hiç susmadım. Sen bana kulaklarını kapattın gözüm.

Mania: İnanmıştım ben sana.

Elini kalbine götürdü Mania, zavallı kalbindeki zavallı adamı okşadı parmak uçlarıyla.

Mania: Neden yaptın bunu bana?

İç çekti, ağlıyordu.

Mania: Beni benden, beni senden, beni aşkımızdan mı öldürmek istedin?

Kirpinin göğsünde diken yokmuş.

Hani sen beni severdin ya.