Bisikletle bademler, urla yaptık kızımla eve döndük. Sanırım 3 gün yan oturacağım. Toto büyüdükçe sele çaresiz kalıyor. Benim de canım var, diye dile geliyor adeta.

Benden ilişki tavsiyesi isteyen herkese ayrılmalarını öneriyorum. Yeni nesilin ilişkileri çok toksik. İki kişi arasında kalamazsın, sevgi aşırı güçlü bir his, sevmemek bu, arada kalmak değil. Tüm hayatını emmek mi, yok etmek mi ya da? Böyle olmaz. Olduğu gibi yetmiyorsa zor.

Düşünsenize; 1985 yılındasınız, öğle arasında iş arkadaşlarınızla yemeğe çıkmışsınız, yiyorsunuz, kahkahalar, atışmalar neşeniz yerinde. Kafayı temizlemiş masanıza geri dönüyorsunuz. Güzel yıllarmış. Biz telefonlara cevap vermekten dinlemiyoruz. Sorunumuz bu çağda yaşamak.

Markette sıradasınızdır, çalışan sizi es geçer yanındakinize buyrun der, siz sırada ben varım dersiniz. Çalışan pardon der, sizi birlikte sandım. Sonra bi sessizlik olur, her iki tarafta gizlice birbirini süzer, ulan beni bununla mı yakıştırdı diye.

Araç kokusu alıp durmayın, mis kokulu bir sabun koyun aracın bir yerlerine bitti gitti.

İçkim yok, kumarım yok. Tek kötü alışkanlığım pringles bağımlılığımdı. O da Türkiye’den çekildi. Yoksunluk krizleri ile zıvanadan çıkıyorum arada.

Eşim 3 gün evde kaldı ve gitti. 1 ay onsuz yaşarken gözlemlerim oldu. Bir kere ev hiç kirlenmedi, şu an savaş alanı gibi. Hepimiz kilo verdik o yokken, 3 günde de geri aldık. Ağzı hiç durmuyor. Sürekli haberler açık, eve öfke enerjisi doluyor. Erkekler zorsunuz, kabul edin.