bir tane hayatım var ve kimseye yaranmak gibi bir çabam yok, iyi olduğunu, bana iyi gelen insanları sevip onlarla mutlu bir hayat geçirmek istiyorum, tek isteğim bu.
belki de mutlu olmanın yolu, uçsuz bucaksız toleranslarımızı rafa kaldırmaktan, beklentilerimizi küçültmekten ve kimseyi gözümüzde fazla büyütmemekten geçiyordur. 'insan en nihayetinde' deyip geçeceksin. dünyaya karşı ne fazla merakın ne meyilin olacak. işte mutluluk budur.
her şeyi tek başına halletmiş olma güçlüğü insanı bazen bir bankta hüngür hüngür ağlatıyor. ardından, bir kedinin başını okşarken bile mahzun bakıyorsun etrafa. çok güçlü olmak da yenilmektir bazen. insan bazen, en dik yokuşları aşıp bir düzlükte yere yıkılabilir, olabilir.