I had a (very) long interview with Rob Tregenza about shooting Werckmeister Harmonies, innovating the film's opening sequence, and his 𝒆𝒙𝒕𝒓𝒆𝒎𝒆𝒍𝒚 complicated feelings about the film and Béla Tarr: thefilmstage.com/all-great-dps-…

Yanılmıyorsam Megalopolis'ten gördüğümüz ilk kare bu. Ve maalesef yüksek bütçeli bir ps4 oyunu havasında görünüyor. Led panelli arka planlar sinemanın yeni kabusu olabilir mi?

istanbul resim ve heykel müzesi’nde ivi stangali’nin bu resmiyle karşılaştım:

İzmir metrosundaki tüm saatler 9 dakika ileri ve bu durum hiç kimsenin umrunda değil. İzmirlilerin zamanla olan ilişkisi ilgimi çekiyor.

Edebiyatçıların, sinemacıların ve sanatçıların anlaması gereken, gözlerine girmeye çalıştıkları, alkışlamaları arzusuyla hareket ettikleri çoğunluğun ve eleştirmenlerin övgülerinin de yergilerinin de unufak kıymeti yok. Bundan ne kadar erken sıyrılırsa bir sanatçı o kadar özgür.

Bu dünyaya bırakabileceğim hiçbir şey yok. Bunu biliyorum ve bununla ilgili bir derdim yok.

Adana Film Festivali'nin direktörü kim? Festivallerin yönetmenlere ve yapımcılara sorumluluğu vardır. Kadir Bey'in vefatından sonra bu sorumluluğu kim/kimler üstlendi? Filmlerini gönderen/göndermeyi planlayan herkesin bu bilgiyi bilmesi gerektiğini düşünüyorum. Ben bilmiyorum.

En kısa filmim. İlk 16mm denemem. Bu sene beni en mutlu eden, içten çabam. Elimden geleni yapıyorum. eng.jeonjufest.kr/db/movieView.a…

May 3rd, CENTER, 전주국제영화제, Jeonju / South Korea

desenterraram uma fita cassete perdida da Gal Costa cantando Leãozinho acompanhada somente por uma guitarra no ano de 1978, a gravação foi feita num hotel em Buenos Aires, Argentina.

“...because I have an innate distrust of what I feel easy to express, no sentimental wanderer will ever be allowed to land on the rock of my unfriendly prose.”

— Sebastian in Nabokov’s The Real Life of Sebastian Knight

film çıkmadan önce tüm dosyaların içinde olduğu harddisk beyoğlu esnafının hepsinin elinden geçmiş olabilir. dünya prömiyerimizi hiç fark etmeden tepebaşı derec*k büfe'de yapmış olabiliriz.

Bugün Faten'den ufak bir notla yayınlanan bir Fairuz yorumuyla uyandım: I'd wanted to offer a gesture of comfort for Palestinians, Syrians, Lebanese, other Arabs - both regionally and in the diaspora, and allies. I'd recorded this then put it on hold...

fatenkanaan.bandcamp.com/track/min-mafr…

Sadece gerçeği konuştuğunu dile getiren genellikle sadece kendisi hakkında konuşuyor.

tartışmaya girmeye hevesli çoğunluğun lafı whataboutism'e çekmesi yorucu. doğru; dünyada, ülkede, sektörde, her yerde sorunlar var. ama birinin dertlendiği şeye cevap, diğerine neden dertlenmedin, değildir. söyleyecek mantıklı bir şeyiniz yoksa konuşmak zorunda değilsiniz.

LANDSCAPE SUICIDE is perhaps a casebook text in the boomer generational change in avant-garde cinema.

Bu durum özellikle belgesel seçkilerinde kendisini gösteriyor. Programlanan çoğu belgesel kamu spotundan hallice. Bu ancak ve maalesef vasata alana açmaktan başka bir anlam taşımıyor.

Türkiye'deki film festivallerindeki bir diğer eksiklik televizyonların/platformların bile göstermek istemediği, hiçbir sinema hissi/gücü barındırmayan biçimsel zayıflıktaki filmlerin, sadece içeriği/konusu mühim bulunduğu için programa dahil edilmesidir.

Cover art for Prismatic Ground 🇵🇸 on Criterion Channel is Larissa Sansour/Søren Lind's 'As If No Misfortune Had Occurred in the Night'. Breathtaking opera ft. a mashup of Mahler w/ Palestinian traditional Mashaal, performed by Nour Darwish. Timeless grief in a landscape of dreams.

“Beni kızdıran şey, 'medyada yer alma' dediğimiz şeyin genellikle kişisel olarak vasat bulduğum insanlara ayrılmış olması değil (Bu bir görüş meselesi, onlara kötü bir şey dilemiyorum) Elektronik anlamda gürültünün gittikçe artması ve sonunda her şeyi bastırması.” demiş C. Marker