En çok neyi sevdiğimi sorarlarsa onlara seni anlatacağım.

Bir insan acıdan delirdiğinde, diğerleri onun acısını değil, deliliğini görürler.

Ev; bir yer değil bir yerde bulduğun histir.

Kendine saygın olmak zorunda. Bu yüzden her şey affedilmez.

Dalgalarla boğuşulur. Limanlar özlenir. Bir kuytu limanda demir atılır. Fırtınanın dinmesi beklenir. Sonra yeniden rota çizilir. Sonra yeniden demir alınır. Yola koyulunur.

Işığa sahip olmak için karanlığa sahip olman gerekir.

Yalnızlığımı “bozaa” diye bağıran bir adam ve çıngırağının sesi bozuyor..

Bu semti hiç bu kadar sevmediğim olmamıştı..

Ne seni sevmek ne de beni sevmek kolay oldu, en güzeli de bu.

Sorun var ve sorular ardından.

Kendini hiçbir yere ait hissedememek >>>

Aşkı hisset.

sanki hevesim hiç kırılmamış gibi

"Hani bir evre vardır ya, toparlanmaya çalıştıkça diğer taraftan dökülür, sıkı sıkıya tuttuğun şey elinde tuz buz olur"

... Ben şimdi bir yabancı gibi gülümseyen  Tanımadığın bir ülke gibi İçinde yaşamadığın bir zaman gibi Tam kendisi gibi mutluluğun   Beni bekliyorsun Ve onu bekliyorsun beni beklerken E.C

Karanlıklar içinden Gün doğar ya aniden

Din yaygın bir tür akıl hastalığıdır. S.F

Fuck Recep Tayyip Erdoğan.

«Atı düzlükte değil; yokuşta, insanı varlıkta değil, yoklukta tanırsınız.»

Şimdi diyorum. Şimdi: Bir deniz, denizde vapur, gökyüzünde martı, Semaverde çay olmalı, Bir de çaya yaren. Cemal Süreya