Türkiye’deki çoğu ailede çarpık sevgi yaygın diye düşünüyorum. Kızını başörtülü olursa seviyor. Oğlu, eşcinsel değil de heteroseksüel olursa seviyor. Kızı başarılı olursa onu kucaklıyor. Oğlu evlenirse onu taçlandırıyor. Koşulsuz, değiştirmeye çalışmadan sevebilen aile çok az.

Kafası karışık insanın kafası çalışıyordur. Kafası karışık olmayan, dümdüzdür, norma uyar. Düz olan bu yüzden sadece itaat ediyordur. Ancak kafası karışık olan itaat etmez.

Bayramda küs olduğumuz insanlarla barışmak zorunda değiliz. Kırgınlıklar bir günde geçmiyor, hesaplaşma yaşanmadan bitmiyor. Bir telefon, birçok şeyi siler gibi dursa da, silemiyor. Hafızayla yaşıyoruz; kırgınlıklar hafızamızda depolanıyor. Önemli olan, küs olduklarımızla…

Kadınlar bir erkek arkadaşlarından bahsederken “bir çocuk var,” diye bahsediyor. Erkek hep “çocuk” kalıyor. Bir türlü büyümüyor sanki. Veya kadınlar bir çocuğu sevmeyi, bir adamı sevmekten daha çekici buluyorlar. Erkekler de “bir kız var,” diyorlar ama çocukla aynı anlam değil.

Tüm aşk hikâyeleri dokunmayla başlar ve -artık- dokun(a)mamakla biter. Dokunmak, her şeydir. Dokunamamak, o da öyle.

“Bana çok dokundu bu film/yazı” deriz. Dokunmak öyle büyülüdür ki, dilimizden düşmez. “Bana çok güzel dokunuyordu.” deriz. Dokunmak, başımızı döndürür.…

“Doğru” kişi karşımıza “ben doğru kişiyim” diye gelmeyecek. Birine “doğru kişi” demek için senelere ihtiyacımız vardır. Çünkü sadece zaman yaşadıklarımızı isimlendirir. Zaman, işaretler. Ancak zamana ihtiyacımız olduğunu kabul etmek, bu “doğru kişi” telaşından bizi kurtarabilir.

“Üzgünüm evet, onu kaybettim.
Ama aynı zamanda özgürüm de.
Çünkü bir daha onu hiç kaybetmeyeceğim.”

Birini ilk kez öpebilmek için harika bir yer.

Dün Van Belediyesi Başkanı’na yönelik saldırıyı yazdığımda bana çok ağır eleştiriler yazanlar oldu. Bugün YSK mazbatasını kazanan kişiye verdi. Şimdi bana buradan hakaret edenler özür dileyecek mi? Hayır. Ama ben politik bilincimi ve duruşumu yerime getirmeye devam edeceğim.

Van Belediye Başkanı, Türkiye devletinin kanunlarına uyarak adaylığını koymuş, seçime gitmiş. Buraya kadar sıkıntı yok. Ama seçilince, sıkıntı var. O hâlde bu halkın seçme hakkını tanımamaktır, Kürt halkına bunu yapmak, ne demokrasiye ne de insan haklarına sığar. #VandaDarbeVar

95 doğumlu biri olarak, AKP’nin içine doğmuş gibi hissediyordum. Bugün ilk kez “başka bir Türkiye” görmüş gibi hissediyorum. Bizim nesil bunu hiç hissedemedi. Annelerimiz Ecevit’i gördü, farklı iktidarlar gördü. İçimde ilk kez “farklı bir iktidar görme şansım olacak” hissi doğdu.

Görülüyor ki AKP seçmeni çözüm beklemiş (2023 seçimleri) ancak çözüm alamadığında, yani bu seçimlerde “ders verme” yoluna girmiş. “Hayır” demiş. Yani “körü körüne cahil” bir seçmen de yok Türkiye’de aslında. Tavır değiştirebilen bir halk var. Bu seçimler bunu gösteriyor; tavır…