همه‌ی ما افسرده‌ایم فقط گاهی با شادی های کوچیک سعی می‌کنیم اینو از یاد ببریم.

بررگترین درسی که امسال گرفتم اینه که هیچ چیز رو‌نباید اجبار کرد، مکالمات ، دوستی ها ، توجه ، روابط ، عشق ، هر چیز که اجباری بشه ارزش جنگیدن نداره

یکی از باگا‌ی مجازی از دید من اینه که آدم توی مکالمه زیادی مجبوره حرف بزنه، من توی واقعیت حداقل نصف حرفامو با یه نگاه یا یه لبخند به طرف انتقال میدم.

از اینکه نشده ناراحت نیستما از اینکه چرا هیچوقت واسه من نمیشه ناراحتم

من شکل سوم تب تنهایی توام
تصور کن خطوط مرا خواندنی که نیست....

-چرا گریه میکنی اون فقط یه فیلمه
فیلم :

فرقی نمیکنه چند سال بگذره
اون لحظه ای که ترجیح داده نشدی ، هیچ وقت فراموش نمیشه.

رفتار بقیه ، شاید بازتاب کار خودته.

این منم...🚶🏻‍♀️

حقیقتش من از تنهایی بدم نمیاد،
از این میترسم وقتایی که یه ماجرا یا اتفاق خفن برای تعریف کردن هست کسی‌ رو ندارم براش تعریف‌کنم،
هی اون خاطره تو مغزم تکرار میشه و آروم آروم لبخند رو لبام تموم میشه و میگذرم

هر جانور که باشد،
بگریزد از بلایی

من خود بلای خویشم!
از خود کجا گریزم؟

طفلک همه ی آدم ها...

تعادل احساساتم رو گم کردم
یا اونقدر بی حس و ریلکسم که هیچ چیزی نمیتونه عصبیم کنه
یا اونقدر حساسم که کوچیک ترین چیزی‌ اشکم و در میاره و عصبیم میکنه...

و من در تمام دژاوو هاى زندگى ام عاشق يك نفر بوده ام. حس ميكنم بارها كسى را دوست داشته ام؛
بارها به او نرسيده ام...
پ.ن:لحظه هایی که حس میکنید یک صحنه یا جمله ای را قبل تر شاهد بوديد اسمش‌ دژاووست.

شاید انقدر هم که دربارش فکر می کنی مهم نیست!

و هیچ کس نخواهد
دانست که در دلت چه گذشته است...

بی تو نیز بُگذرد....

برای زدن طرف، اطلاعات اکانت رو تغییر دادن، ولی یادشون رفته توییت‌های گذشته رو پاک کنن!
ولی نتیجه مهم‌تری هم میشه گرفت! به این توییت‌ این اکانت در گذشته توجه کنین، دقیقاً همون موضوعاتیه که اکانت‌های ناامن میرن سراغشون و به راحتی میشه فهمید که پشت اکانت‌های ناامن چه کسانی هستن!

از جا گذاشتن آدما نترس، بهترینا منتظرت هستن..

من سوختم اما درونم
یک لحظه خاموشت نکردم
یک عمر مردم هر دقیقه
از بس فراموشت نکردم...