«Мен қасиетті Меккеге барған кезде Қағба төрінде және осы жолы киелі Түркістанда ата-бабаларымызға құран бағыштап, хандарымыздың рухына тағзым етіп, Алладан бір-ақ тілек тіледім. Ол – еліміздің амандығы және халқымыздың бірлігі»
'Алашқа іші жау боп, сырты күлмек, Жақынын тіріде аңдып, өлсе өкірмек. Бір-екі жолы болған кісі көрсе, Құдай сүйіп жаратқан осы демек' (Абай, 1886 жыл)
1897 жылғы санақта барша түркі халықтарының ішінде османлы түріктерінен кейінгі екінші орында тұрған Қазақ халқы осы зұлмат жылдары орны толмас ұлттық қасіретке ұшырады. Ұмытпаймыз!