Dün babamı ziyarete gidemedim, ama o geldi. Tam karşımda oturuyordu. Üzerinde yine portakalı ikiye ayırıp kabuğuyla zevkle yediğini saklamayan, lekeli beyaz atleti, onun üzerinde bir türlü vaz geçemediği, şu an odamda asılı hala baba kokan hırkası,

bacakları yazın dahi olsa üșüdüğü için her daim örttüğü pikesi, yüzünde dünyaları aydınlatan gülümsemesi vardı. Saçları en temiz beyaz, hafif yana taralı. Az önce yine matematik soruları çözmüş, belli. Belki yine bir soruda takıldı. 'Murat şuna bir bak ya' demek için geldi belki.

Kurşun kalemi elinde. Masada kağıt yok. Gene masaya yazmış. Annemin 'Fahrettin, orada kağıtlar var' dediğini duyuyorum.

Babam bana bakıyor. Konuşmuyor ama sesini duyuyorum. 'Murat sevdiğini belli etmez, söylemez o' diyor. Bir an duraksayıp 'bu kez değil' diyorum içimden.

Sonra dünyaları sarsacak, tarifi imkansız bir iç titremesiyle, okşarcasına 'Seni nekadar çok sevdiğimi biliyorsun, değil mi? ' deyiveriyorum.

Bu fotoğraftaki günü hatırlattı bana. Yanıma gelip öpmemişti, koklamıştı adeta.

'Murat güzel bir film koy izleyelim yahu' demişti. Malkoçoğlu Ölum Fedailerini izlemiştik.

Hayatımsın babam. İyi bayramlar olsun.

Murat Arkın 🇹🇷 ✍️

Cüneyt Arkın 🇹🇷 Murat Arkın 🇹🇷 Yıl 1987, Silivri, sitenin sahasında önce sizlere hakemlik yapmıştı. Sonrasında bizi kırmadı, bizimle de futbol oynamıştı. Büyük bir karakterdi. Allah rahmet eylesin