Abdullah b. Ömer [r.a], Yemenli bir adamın, sırtında annesini taşıyarak Beytullah'ı tavaf ederken şöyle demekte olduğuna şahit oldu:

'Kuşkusuz annemin itaatkâr bir devesiyim ben;

Onun binekleri usansa da usanmam (yorulmam) ben.'

Sonra Yemenli adam dedi ki: ⤵️⤵️

-Ey İbn Ömer! Beni annemin hakkını ödemiş olarak görüyor musun, ne dersin?

İbn Ömer,

-Hayır! Annenin (doğum sancılarından) tek bir 'âh' çekmesini dahi ödeyemezsin, dedi.