Allah’ın kurduğu dengeyi anladığında ve sorgulamayı bıraktığında gelen ferahlık hissi. Onu kendi yaptığın hiçbir şeyde bulamıyorsun. Bazen çok daha iyi şeylere sahip olmana, hayalinden fazlasına kavuşmana rağmen Allah’ın kurduğu denge gibi değil hiçbir şey.

Bir şeye sonuna kadar sahip olmadan ondan tamamıyla vazgeçmek zor. Sonuna kadar gidince insan başa dönebiliyor. Tükenmek/tüketmek sadece bitişi değil, yeniden başlayışı da içeriyor.
Her sonun başlangıcı, her başlangıcın sonu; her ölümün doğumu ve her doğumun ölümü taşıması gibi.

“Kuruntu (vesvese, gereksiz kaygı,
evham) hastalıkların yarısı,
güven (itminan,tevekkül) ise tedavinin yarısıdır.

Sabır ise şifanın ilk adımıdır.”

İbni Sina

Yolum zannettiğim gibi kesilmemiş: Ben hep en ihtiyaç duyduğum sınavı seçmişim. Eğer kader vuku bulacaksa bütün insanlardan aynı cümleyi duyuyor, bütün şehirde benzer adımları atıyor, bütün tevafuklarım aynı işarete çıkıyor; yeter ki tecelli edecek olsun.

- azra kohen, filistinli çocukların annelerini suçlamış. bombaların altına gönderiyolarmış çocuklarını. yani neredeyse diyor ki biz bombaladık diye değil, onlar bombaların altında oldukları için ölüyorlar! bu kadar görkemli bi embesilliği ben hayatımda görmedim!

#RafahOnFire

Yolum zannettiğim gibi kesilmemiş: Ben hep en ihtiyaç duyduğum sınavı seçmişim. Eğer kader vuku bulacaksa bütün insanlardan aynı cümleyi duyuyor, bütün şehirde benzer adımları atıyor, bütün tevafuklarım aynı işarete çıkıyor; yeter ki tecelli edecek olsun.

“Susmanın suça iştirak olduğunu bilecek kadar aklım başımda.”

#RefahtaSoykırımYaşanıyor

Zannını hakikat sanıp argüman oluşturuyor; bunu da realite olarak sunuyor. Sürekli “zannettim, sandım, öyle düşündüm” cümleleriyle muhatap olmak yoruyor beni.Konuşalım, kavga edelim, sorunlarımızı söyleyelim, görüş ayrılığı yaşayalım, ama “sanmayalım”.Sanmak yanılmak da olabilir.

Benim en büyük rahatlığım Allah’ın nasip ettiğinden emin oluşumdur. Ne kaçırmaktan korkuyorum ne kaybetmekten ne de elde edememekten. Allah vereceğim dediyse nasibim bütün engelleri eze eze bana gelir. O yüzden başkasının nasibine engel olmaya çalışanlara da üzülürüm.

“İnsan fiziki olarak şeffaflaşırken
ruhsal olarak daha da karmaşıklaşıyor.”

Ben birçok şeyi hazmedebiliyorum ama yalnız kalışımı sindiremiyorum. Ondandır, insanların yalnız kaldığını düşündüğümde de yardım etmeye, destek olmaya çabalıyorum. Ama bakıyorum aynı insanlık, aynı çaba yok; öyle bir siliyorum ki, içten gülümsüyorum sadece onlara.