Türkiye'de aydınların kusuru 'toplumdan uzaklık' değil, hiç de olmadı. Yakın tarih Avrupa'sının belki de en eylemci, halka iç içe aydınlarına sahip ülkelerinden biri Türkiye'ydi. Kusur hazırlopçuluktu (hâlâ öyle), düşüncenin çelişki ve karmaşıklıklarına yeterli emeği vermemekti.

'İster tin, ister ruh, ister yüksek akıl, ister bilinç olarak adlandıralım, madde kabuğunun içinde, irrasyonel evrenden daha üstün olan ve eninde sonunda onun efendisi olması gereken bir şey vardır.'
[Kadim Felsefe Üzerine Dersler, Manly P. Hall]

Ben aldığımda 150 lira civarındaydı. Şimdi fiyatını tahmin bile etmek istemiyorum. Ayrıca bilmeyenler için bir not: Bu kitap Remzi Kitabevi'nin en büyük ayıbıdır. Kitabı tercüme eden merhum Bedrettin Cömert'tir ama onun yerine başkalarının adı çevirmen olarak geçer.

Anadolu irfanı sadece yaşarken eziyet etmez, ölünce de peşini bırakmaz.

Bizi biz yapan sadece yaşadığımız hoş ve güzel tecrübeler değildir. Istırap da insan olmaya dair önemli, hatta yapıcı bir unsur. Alın şu tekno-bilimsel distopyanızı da s.ktir olun gidin başımızdan artık, lütfen.

Çok mu incittim seni Erdem, neden hemen engelledin ya hu? :)

Bugüne dek en emek verdiğim çeviri oldu. İkinci cildi yolda. Ben hakkını verdim, siz de verin. :)

Korelasyonun nedensellik anlamına gelmediğini bilmeyen gerizekalıların istatistik fetişizmine maruz kalıyoruz uzun süredir.

Az yaşa, çok yaşa sonu ölümdür,
Bana hırka ile çul neme yetmez.
-Pir Sultan Abdal

Tarihi iyi etüd edin. Türkiye'nin karmasında böyle bir şey var: Tam her şey bitti dediğiniz anda sağlam bir tokatla 'çok beklersiniz' demek.

Demek ki koca bir memleket on ay önce kifayetsiz bir muhterisin Cumhurbaşkanı olma hayallerine kurban gitmiş; teyit edilmiş oldu.

Rusya'da bir 'influencer' kız arkadaşını balkona kilitlemiş, kız donarak ölmüş, ertesi sabah kızın cesediyle 'talepler üzerine' bir süre daha canlı yayına devam etmişti. İşte bununla onun arasında sadece bir derece farkı var. Yaşam, ölüm, aşk, ayrılık; her şey gösteriye dönüşmüş.

Sadece kadın cinselliğinden duyulan korku ve onu kontrol altında tutma çabasını merkeze alarak bir toplumsal tarih yazabilirsiniz. Bilim kisvesi altında bile karşınıza çıkabilir. 👇

Biraz kendimi övmüş gibi olacağım ama paylaşmam lazım.

Kamusal yaşantı gırtlağına kadar algı, kurmaca, kurguyla doldu; dijitalleşmenin hızlanışı da buna istikrar kazandırıyor. Hakikati ara ki bulasın... Gerçi bu noktaya gelmemizde hakikat kavramını hurafe sınıfına sokan yv.şak bir felsefe akımının da günahı az değil.

Bu arkadaşın ergenlik triplerini atlatamamış olması neden milletin bu kadar gündemi oldu?

Muhtemelen herkes farkında, dini kendine konu edinmiş felsefeci, ilahiyatçı, tarikatçı ya da alelade biri olsun, 'piyasa'da müşterisi bol oluyor; sunduğu çöp olsa da. Bakın toplumda bu kadar teolojinin labirentlerinde kaybolmaya meftun insanın olması ciddi bir anomalidir.

İşte o da biz felsefecilerin hüsnükuruntusu. Habire yaptığımız işin önemli olduğunu kendimize ve insanlara telkin ediyoruz ama neden önemli olduğuna dair kendimizi bile tatmin eden bir gerekçe sunabilmiş değiliz.

Millete beşinci sınıf bir akademisyen, mühendis ya da hekim olmaktansa, birinci sınıf bir marangoz ya da tesisatçı olmanın şeref ve haysiyetini öğretemedik; üniversite eğitimi almak saplantıya dönüştü. Şimdi her yer üniversite, herkes üniversite mezunu, etrafı b.k götürüyor.

Bir metnin 'tercüme edilemez' olduğunu söylemek, mânâsız olduğunu söylemekle aynı şeydir. Eğer ortada bir mânâ varsa, her dilde iletilebilir.